G`day mate`ow yer goin?
Bovenstaande fotos zitten in de verkeerde volgorde.
De 2de is smorgens getrokken, de 1ste snamiddags
Nog niet vermeld! De auto waar ik mee rij is van de RODE kleur. Degenen die mij goed kennen weten dat ik zo geen zou kiezen. Maar het valt mee, al vind ik hem niet echt baanvast.
Deze morgenvroeg vertokken uit Hyden met een miezerige motregen nu en dan.
Door weeral een heel afwisselend landschap: dor –afgebrand – geel van het graan ( we rijden door de graanzolder van Australie). Ook en nog steeds enorme vergezichten en een eindeloze , glooiende baan.
Nu en dan een auto en af en toe een Road Train = een truck met meestal 3 aanhangsels (lengte rond de 37meter).
2 x zo ene voorbijgestoken, geeft wel een adrenalinestoot voor je die gepasseerd bent...en Bert maar filmen!
Aangekomen in Esperance maakten we ons de bedenking dat we sinds Perth meer dan 700km afgelegd hebben en slechts een paar dorpjes (huizen) voorbijreden. Ook geen enkele andere dwarsbaan, tenzij de beruchte `tracks` niet-ge-asfalteerde banen waar vooral de roadtrains op rijden. Helemaal niet te vergelijken met het het intense Europese wegnetwerk. Sinds Perth hebben we slechts op 2 highways gereden.
Aankomen in Esperance was een fantastische ervaring - . Blauwe lucht – witte stranden – ongeloofelijke kleurenschakering in het zeer heldere zeewater van de Indian Pacific Ocean. What a life!
Gaan wandelen langs de esplanade en het strand, kilometers lang. Prachtige bomen langs de Esplanade, weinig of geen volk.
Aan de 200meterlange jetty (=pier) in de oceaan, een grote speelse walrus die tot op een paar meter van het strand kwam gezwommen. Wachtend op zijn eten?? Blijkbaar wel, getuige de film.
Vandaag weer geen internet, dus nog een dagje geduld (hopen we).
Nog een toevoeging: hebben zojuist exquise gegeten in het hotel-restaurant met zicht op zee en met een lekker Aussie wijntje.
ToiToi
Bovenstaande fotos zitten in de verkeerde volgorde.
De 2de is smorgens getrokken, de 1ste snamiddags
Nog niet vermeld! De auto waar ik mee rij is van de RODE kleur. Degenen die mij goed kennen weten dat ik zo geen zou kiezen. Maar het valt mee, al vind ik hem niet echt baanvast.
Deze morgenvroeg vertokken uit Hyden met een miezerige motregen nu en dan.
Door weeral een heel afwisselend landschap: dor –afgebrand – geel van het graan ( we rijden door de graanzolder van Australie). Ook en nog steeds enorme vergezichten en een eindeloze , glooiende baan.
Nu en dan een auto en af en toe een Road Train = een truck met meestal 3 aanhangsels (lengte rond de 37meter).
2 x zo ene voorbijgestoken, geeft wel een adrenalinestoot voor je die gepasseerd bent...en Bert maar filmen!
Aangekomen in Esperance maakten we ons de bedenking dat we sinds Perth meer dan 700km afgelegd hebben en slechts een paar dorpjes (huizen) voorbijreden. Ook geen enkele andere dwarsbaan, tenzij de beruchte `tracks` niet-ge-asfalteerde banen waar vooral de roadtrains op rijden. Helemaal niet te vergelijken met het het intense Europese wegnetwerk. Sinds Perth hebben we slechts op 2 highways gereden.
Aankomen in Esperance was een fantastische ervaring - . Blauwe lucht – witte stranden – ongeloofelijke kleurenschakering in het zeer heldere zeewater van de Indian Pacific Ocean. What a life!
Gaan wandelen langs de esplanade en het strand, kilometers lang. Prachtige bomen langs de Esplanade, weinig of geen volk.
Aan de 200meterlange jetty (=pier) in de oceaan, een grote speelse walrus die tot op een paar meter van het strand kwam gezwommen. Wachtend op zijn eten?? Blijkbaar wel, getuige de film.
Vandaag weer geen internet, dus nog een dagje geduld (hopen we).
Nog een toevoeging: hebben zojuist exquise gegeten in het hotel-restaurant met zicht op zee en met een lekker Aussie wijntje.
ToiToi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten